آموزش برنامه نویسی ++C-جلسه اول
زبان برنامه نویسی ++C یکی از زبان های قدرتمند و مطرح در دنیای برنامه نویسی می باشد. این زبان به صورت شی گرا و همه منظوره طراحی شده است و زبان سیستم می باشد.این زبان دارای قابلیت‌های انواع داده ایستا، نوشتار آزاد، چندمدلی، معمولاً زبان ترجمه شده با پشتیبانی از برنامه‌نویسی ساخت یافته، برنامه‌نویسی شیءگرا، برنامه‌نویسی جنریک است. C++ به همراه جد خود C از پرطرفدارترین زبان‌های برنامه‌نویسی تجاری هستند.
- زبان C++ طراحی شده‌است تا یک زبان عمومی با کنترل نوع ایستا و همانند C قابل حمل و پربازده باشد.
- زبان C++ طراحی شده‌است تا به برنامه‌نویس امکان انتخاب دهد حتی اگر این انتخاب اشتباه باشد.
- زبان C++ طراحی شده‌است تا حداکثر تطابق با C وجود داشته باشد و یک انتقال راحت از C را ممکن سازد.
- زبان C++ از بکاربردن ویژگی‌های خاص که مانع از عمومی شدن است خودداری می‌نماید.
- زبان C++ از ویژگی‌هایی که بکار برده نمی‌شوند استفاده نمی‌کند.
- زبان C++ طراحی شده‌است تا بدون یک محیط پیچیده عمل نماید.
در زیر کد اولین پروژه ما در سی پلاس پلاس آورده شده است که چاپ همان عبارت معروف با نام hello world می باشد.
|
1 2 3 4 5 6 7 |
// my first program in c++ #include <iostream.h> int main() { cout << "Hello world" ; return 0 ; } |
// my first program in c++
این یک خط Comment یا توضیحات می باشد. در برنامه نویسی، توضیحات خطوطی هستند که کامپایل نمی شوند و فقط برای خوانایی برنامه بکار برده می شوند. در برنامه های بزرگتر و با زیاد شدن خطوط برنامه، توضیحات به فهم راحتتر برنامه برای برنامه نویس و دیگر کسانی که کد را مورد بررسی قرار می دهند کمک شایانی می نماید.
همچنین استفاده از کامنت ها به برنامه نویسی این امکان را می دهد تا در صورت فراموش کردن کاربرد کدها و دستورات برنامه نویسی بتواند با دیدن این کامنت ها کاربرد آنها را رودتر تشخیص دهد.دو نمونه کامنت گذاری در برنامه نویسی وجود دارد که در زیر آورده شده است.
- گر بخواهیم توضیحات را در یک خط قرار دهیم از علامت // قبل از توضیحات استفاده می کنیم. در مثال قبل ما از این الگو بهره بردیم.
- در صورت زیاد بودن توضیحات واشغال چند سطر از برنامه توسط آن از علامت /* */ استفاده کرده و توضیحات را در بین آن قرار می دهیم.
#include <iostream.h>
از فایلهای سرآیند بعنوان کتابخانه های C++ یاد می کنند که از قبل نوشته شده اند و ما برای استفاده از برخی از توابع و روالها از آنها استفاده می کنیم . کامپایلر فقط کلمات کلیدی را می شناسد و همانطور که گفته شد برای استفاده از یک سری دستورات و توابع مانند دستورات ورودی و خروجی و … باید از این فایلهای سرآیند استفاده نماییم.
در فایل های سرآمد توابع کار با پورت های ورودی و خروجی ، کار با رشته ها ، کار با تصاویر و غیره آمده است، در واقع این فایل ها کتابخانه هایی می باشند که یک برنامه نویس دیگر برای راحتی و سرعت در کار آنها را نوشته است و ما تنها می توانیم از توابع آن استفاده کنیم.همچنین برای جلوگیری از شلوغ شدن برنامه در صفحه اصلی از کتابخانه ها استفاده می شود.
پسوند این کتابخانه ها h. می باشد ، در واقع با استفاده از فایل های h. ما توابع را به برنامه ای با پسوند c. معرفی می کنیم و با استفاده از فایل های با فرمت c. توابع معرفی شده را تعریف و کد ها را در داخل آن می نویسیم.
int main()
این خط تعریفی برای تابع اصلی برنامه می باشد. در واقع برنامه با کامپایل از این نقطه شروع و پردازش می شود. هر برنامه C++ باید دارای تابع main()باشد. در این تابع است که بلوکها و خطوط برنامه نوشته میشود. باید گفته شود هرچند خطوطی بالاتر از تابع اصلی نوشته شده اما بخاطر داشته باشید که برنامه از این نقطه شروع خواهد شد.
عبارت int به معنی integer می باشد و برای تعریف متغیرهای از نوع صحیح بکار می رود و نوشتن آن در ابتدای تابع به برنامه می گوید که این تابع مقدار برگشتی از نوع عدد صحیح دارد. Main نامی برای تابع اصلی است که تغییر نمی کند و () علامتی است که در ادامه هر تابعی قرار می گیرد و مقدار دریافتی تابع را مشخص می کند.
}
آکولاد باز در واقع شروع یک بلوک از دستورات را تعریف می کند که در این برنامه بدنه تابع اصلی (main) را در بر می گیرد با استفاده از آکولاد باز و آکولاد بسته در واقع مجموعه ای از دستورات را در قالب یک نام قرار می دهیم که این نام می تواند یک تابع یا یک شرط و یا هر چیز دیگری باشد.
{
با استفاده از آکولاد بسته اتمام دستورات را به برنامه می دهیم.همچنین برای تعریف متغییر های جدید که از نوع محلی می باشند نیز می توانیم از آکولاد باز و بسته استفاده کنیم و متغییر ها را داخل آن تعریف و استفاده کنیم. نکته ای که وجود دارد این می باشد که با خروجی از آکولاد بسته آن متغییر از بین خواهد رفت.
cout << “Hello world” ;
تابع cout >> در تابع سرآیند iostream در زبان C++ قرار دارد و موجب ارسال اطلاعات به خروجی و چاپ و نمایش آن بر روی مانیتور کاربر می شود. با نوشتن این دستور عبارت Hello world برروی صفحه نمایش پس از کامپایل بدون خطای برنامه به نمایش در می آید. از علامت ” ” برای متغیرهای رشته ای که در اصطلاح string گفته می شوند استفاده می شود. از علامت ; نیز در انتهای هر دستور در C++ استفاده می گردد تا بوسیله آن پایان آن دستور را به پردازشگر اعلام نمود.
return 0 ;
این عبارت مقدرا صفر را به تابع در برگیرنده خود که در این مثال تابع اصلی است برمی گرداند در واقع در ابتدای تابع اصلی که همان main می باشد یک متغییر از نوع عدد صحیح تعریف کرده بودیم که با استفاده از دستور return نیز باید یک عدد صحیح برگردانیم.
